Έχω φάει τις ήττες μου

...είναι ο ήλιος, είναι η πολυήμερη βλαπτική έκθεση σε στρατόπεδο πεζικάριων στελεχών, είναι που έχω αρχίσει να ξεχνάω πώς ήταν όταν ήμουν πολίτης;... δεν ξέρω τι είναι... πάντως έχω φάει τις κατραπακιές μου. Και περιμένω.
Περιμένω να αποδράσω, με μια άδεια, με ένα ταξίδι, με κάτι επιτέλους που θα γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στους δύο εαυτούς μου.
Περιμένω την έκδοση ενός πολυπόθητου διαβατήριου για ένα ταξίδι, κάπου έξω. Σαν τον συστρατιώτη βουλευτή του ΛΑΟΣ Κώστα Αϊβαλιώτη που παρουσιάστηκε στο Πυροβολικό της Θήβας και τσίμπησε κατευθείαν άδεια και ταξίδι στο εξωτερικό. Κάτι τέτοιο. Ξέρω δεν είμαστε το ίδιο. Ξέρω, δεν έχω προσφέρει τόσα στην πατρίδα όσα αυτός. Ξέρω, ξέρω, το έθνος απαιτεί θυσίες.
Αλλά, θέλω κι εγώ. Και είμαι πολύ κουρασμένος για να γράψω περισσότερα.