Μαθαίνω ότι ο αρχιτραπεζίτης της Τράπεζας της Ελλάδας μάς αδειάζει τη γωνιά. Τι τραγικό τέλος!... Είναι αληθινά λυπηρό να είσαι ο συντάκτης όλων των εκθέσεων που ζητάνε αυστηρότερη πολιτική λιτότητας, επιτάχυνση των «αναδιαρθρώσεων», σκληρότερα μέτρα για τους εργαζόμενους, και την ίδια στιγμή να είσαι το αφεντικό που αποτυχαίνει πιο οικτρά από όλους να επιβάλλει αυτή την ατζέντα στο ίδιο του το μαγαζί…
Ο πρώην αρχιτραπεζίτης εξασφάλισε για τον εαυτό του μελαγχολικά γηρατειά.
Τι δεν είπε ο αρχιτραπεζίτης στις περίφημες εκθέσεις του για το ασφαλιστικό, την παραγωγικότητα, έστω και αν τόσο πολύ τον απασχόλησαν, τόσα πολλά βράδια τον ξενύχτησαν (αν δεν είναι αλήθεια οι πληροφορίες ότι δούλεψε σύννεφο το copy paste, παρά τον παχυλό μισθό του); Τίποτα σημαντικό για τον ίδιο. Την αλήθεια.
Η λύση για το ασφαλιστικό ήταν απλή, μπροστά στα μάτια κάθε φαντάρου που φυλάει σκοπιά, αόρατη όμως για τον αρχιτραπεζίτη μας.
Απλό: βάλτε τους συνταξιούχους να φυλάνε τις σκοπιές των - ολοένα και πιο έρημων – στρατοπέδων. Είναι τόσο δύσκολο; Λεφτά για τα προγράμματα τουρισμού των υπερηλίκων συνταξιούχων δεν υπάρχουν, μας λένε οι εκθέσεις, γι’ αυτό και τα ταμεία πρέπει να χαρατσωθούν. Λοιπόν, δώστε τις σκοπιές στους συνταξιούχους.
Και όλα τα προβλήματα λύνονται με μιας!
Οι συνταξιούχοι εξασφαλίζουν δωρεάν διακοπές στα νησιά, σίτιση, στέγαση, ενδιαφέροντα. Καθαρό αέρα μέσα στα πεύκα. Αν μάλιστα το ΓΕΣ άρει τον αναχρονιστικό αποκλεισμό των γυναικών από τα στρατόπεδα, τα ζευγάρια των συνταξιούχων θα απολαύσουν μια αναπάντεχη αναζωογόνηση της σεξουαλικής τους ζωής. Τίποτα δεν είναι πιο σεξουαλικό από τον συνταξιούχο που ποζάρει με όπλο και στολή μπροστά στη συμβία του (κι εδώ που τα λέμε η γενιά αυτή ξέρει και από πόλεμο, οπότε οι στρατιωτικές της ιστορίες θα είναι κάτι περισσότερο από το καφενοκουβεντολόι των στρατοπέδων σήμερα).
Ουρές λοιπόν για τα στρατόπεδα! Και ας μην πει κανείς ότι οι συνταξιούχοι θα κάνουν τίποτα λιγότερο από ό,τι κάνουν οι νεαροί φαντάροι στις σκοπιές σήμερα. Θα ήταν ηλικιακός ρατσισμός, και απύθμενη ηλιθιότητα. Περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να σηκωθούν τα πνεύματα των Οθωμανών πολιορκητών στις πύλες της Βιέννης και να συνεχίσουν την πολιορκία, παρά να έρθουν οι Τούρκοι σήμερα για να κλέψουν τους πυραύλους Στίγγερ…
Και οι φαντάροι; Οι φαντάροι γρήγορα για δουλειά! 100.000 νεαρά άτομα, στην ακμή της ηλικίας τους, στην παραγωγή! Που σήμερα χάνονται για έναν χρόνο. Εκατομμύρια εργατοώρες! Όχι σαν τις εργατοώρες των απεργιών που κοστίζουν ψωροδίφραγκα, έστω κι αν γι’ αυτές χύνονται ποτάμια μελάνης. Μιλάμε για εκατομμύρια!
Η παραγωγικότητα; Στα ύψη! Το ασφαλιστικό; Λυμένο! Η στυτική δυσλειτουργία των γερόντων μας; Θεραπεύτηκε! Η ανία των γηρατειών; Η βαρεμάρα των φαντάρων; Όλα εν τάξει!
Μα γιατί δεν τα σκέφτηκε όλα αυτά ο αρχιτραπεζίτης μας; Γιατί να τελειώνει έτσι άδοξα την καριέρα του, ταπεινωμένος από την συντεχνία των εργαζόμενων στην τράπεζά ΤΟΥ, που ξήλωσαν τον ασφαλιστικό νόμο πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι των πρακτικών της Βουλής που τον ψήφισε;…
Γιατί έπρεπε να έχει ένα τόσο φριχτό τέλος;
4 comments:
Ένα τραγουδάκι αφιερωμένο στον κ. Γκαργκάνα τώρα που παραιτείται και μένει άνεργος
Donovan
Gold Watch Blues
I WENT UP FOR MY INTERVIEW ON THE 4TH DAY OF JULY
THE PERSONNEL MAN HE QUESTIONED ME, UNTIL I NEARLY CRIED
MADE ME FILL IN FORMS, UNTIL I SHOOK WITH FEAR
ABOUT THE COLOUR OF MY TOILET ROLL AND IF MY COUSIN WAS QUEER.
HERE’S YOUR GOLD WATCH AND SHACKLES FOR YOUR CHAINS
AND YOUR PIECE OF PAPER,THAT SAYS YOU LEFT HERE SANE
AND IF YOU’VE A SON WHO WANTS A GOOD CAREER
JUST get HIM TO SIGN ON THE DOTTED LINE AND WORK FOR 50 YEARS
HE ASKED ME HOW MANY JOBS I’D HAD BEFORE
HE NEARLY HAD A HEART ATTACK WHEN I ANSWERED FOUR
FOUR JOBS IN 20 YEARS, OH, THIS CAN NEVER BE
WE ONLY TAKE ON MEN, WHO WORK ON UNTIL THEY DIE
HERE’S YOUR GOLD WATCH AND SHACKLES FOR YOUR CHAINS
AND YOUR PIECE OF PAPER, THAT SAYS YOU LEFT HERE SANE
AND IF YOU’VE A SON WHO WANTS A GOOD CAREER
JUST get HIM TO SIGN ON THE DOTTED LINE AND WORK FOR 50 YEARS
HE TOOK ME OUTSIDE TO WHERE THE GRAVESTONES STAND IN LINE
THIS IS WHERE WE BURY THEM, IN QUICKSTONE AND IN LIME
AND IF YOU’RE GOING TO WORK FOR US, THIS YOU MUST AGREE
IF YOU’RE GOING TO DIE, PLEASE DO IT DURING TEA – BREAK
HERE’S YOUR GOLD WATCH AND SHACKLES FOR YOUR CHAINS
AND YOUR PIECE OF PAPER, saying that you’re SANE
AND IF YOU’VE A SON WHO WANTS A GOOD CAREER
JUST get HIM TO SIGN ON THE DOTTED LINE AND WORK FOR 50 YEARS
THIS STORY THAT YOU’VE HEARD, YOU MAY THINK RATHER QUEER
BUT IT IS THE TRUTH YOU’LL BE SURPRISED TO HEAR
I do not want some job OPON THE BOARD
I JUST WANT TO TAKE A BROOM AND SWEEP THE BLOODY FLOOR
Θα ήθελα να είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος, ένας άνθρωπος βγαλμένος από τα εγχειρίδια ψυχανάλυσης του Yalom, ένας σοφός κοντοκουρεμένος βουδιστής μοναχός. Να αντικρίζω την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη με όλο το βάρος του πόνου και της αγωνίας που κουβαλάει. Η ματιά μου θα ήθελα να πέφτει στοργικά και γαλήνια πάνω στους ανθρώπους, όπως η ματιά της μάνας πάνω μου όταν έκανα αταξίες μικρός. Κατανόηση,αγάπη,συγχώρεση...
Δυσκολεύομαι, ωστόσο, να μην κατρακυλήσει σε ατραπούς χαιρεκακίας η σκέψη μου. Ο πανίσχυρος τραπεζίτης, λοιπόν. Ποιος ξέρει με πόση κρυφή χαρά είχε εξασκηθεί να παίρνει όλες αυτές τις πόζες δύναμης και υπεροχής, ποιος ξέρει την περηφάνια που αισθανόταν κάθε φορά που μας τραβούσε το αυτί για τις αμαρτίες της οικονομικής μας πολιτικής, ποιος ξέρει άραγε τα αστειάκια που θα έκανε με τους στενούς συνεργάτες του πίσω από τις
κάμερες για το καλάθι της νοικοκυράς και το πόσο πάει το κολοκυθάκι στη λαϊκή.
Αχ αυτός...Αυτός σίγουρα ξεχώρισε από μικρό παιδί, στάθηκε στα πόδια του αυτός, δεν ήταν απλά τα λεφτά του μπαμπά του αυτός. Έμαθε και αγάπησε τη μοναξιά της κορυφής. Κι έχτισε γύρω του κυκλώπεια τείχη θέλησης και δύναμης.
Μα κάπου μέσα από τα τείχη συνέχισε να ζει και η δικιά του αδυναμία. Είμαι σίγουρος πως θα χρειάζεται κι αυτός που και που πάνω του το στοργικό βλέμμα της μάνας του. Ποιος ξέρει, μπορεί τώρα που δεν έχει πλέον τόσα καθήκοντα να την κάνει για Θιβέτ, να προσπαθήσει να φέρει σε ισορροπία την ψυχή και το σώμα του. Να θυμηθεί και να πάρει τηλέφωνο παλιούς έρωτες, να ξαναβάλει δίσκο στο πικάπ με τις ροκιές που χόρευε στα πάρτι, να γράψει ποιητικές συλλογές με ψευδώνυμο. Ο τραπεζίτης στο ντιβάνι...
Θα ήθελα να είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος, αλλά σε ατραπούς χαιρεκακίας κατρακυλά η σκέψη μου. Κανείς δεν τον λυπήθηκε και το ξέρει. Οι φίλοι και οι συνεργάτες
χαμογέλασαν πίσω από την πλάτη. Τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα με την ασφάλεια του υπουργικού τους θώκου κάνανε και φιλολαϊκή ρητορεία εις βάρος του. Έγινε αυτός σάκος του μποξ. Ποιός αυτός, ο ισχυρός άνδρας.
Τελικά και οι δικές του επιλογές, παρά το τεράστιο πλεονέκτημα που είχε από την αρχή της ζωής του, δεν τον εξασφάλισαν από τον πόνο, την αγωνία, την μοναξιά, την ανασφάλεια.
Και χαίρομαι όταν σκέφτομαι τη στιγμή που έχει βάλει τον εαυτό του μπροστά σε ένα φανταστικό καθρέφτη και μουρμουράει "Σκατά τα έκανες".
Το ίδιο λένε σίγουρα τα φαντάρια και οι συνταξιούχοι του Σβέικ με διάφορες αφορμές πολλές φορές στη ζωή τους.
Το ίδιο λέω κι εγώ, γιατί το προηγούμενο βράδυ έγινα κωλοτρυπίδι και πάλι έχω αργήσει στη δουλειά και τώρα που το σκέφτομαι το δικό μου "σκατά" έχει μέσα του τις δικές μου ταπεινές αγωνίες, τους δικούς μου ταπεινούς φόβους, αλλά έχει και μια μικρή έστω χαρά.
Του κ. Γκαργκάνα τα σκατά σερβίρονται και τα τρώει άνευ χαράς.
Σκατά τα κάναμε και οι δυο, χωρίς όμως εγώ, να έχω γαμήσει τις ζωές του κοσμάκη, χωρίς να με σκυλοβρίζουν μερικά εκατομμύρια, χωρίς να έχω προδώσει και να με έχουν προδώσει φίλοι.
Θλίψη που θα'χουν μέσα τα ματάκια του όταν ψοφάει...
Όχι από τις τύψεις, από το γαμώτο της αποτυχίας του. Αλλά αυτός ποτέ δεν νοιάστηκε να γίνει ένας καλύτερος άνθρωπος.
Μα πάνω απ' όλα τη θλίψη που θα του γεννάει η αποτυχία του με τα μέτρα που ο ίδιος είχε θέσει.
Αυτή η ήττα από το σωματείο των εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδας στο τέλος της θητείας του, αυτή η απεργία που άνοιγε και έκλεινε το ΧΑΑ όποτε γούσταρε, EgOn, φαντάσου το σε παρακαλώ... Τι να σου πω, εμένα μου έφτιαχνε τη μέρα, γύριζα στον θάλαμο σκατά και το άκουγα στο ράδιο κι ένιωθα καλύτερα.
Ο αρχιτραπεζίτης μας, στα νιάτα του, ήταν στο Λονδίνο για σπουδές. Μιας και συζητιέται ο Μάης του '68, έτυχε να μάθω από συνομίληκό του πανεπιστημιακό ότι την περίοδο που το LSE φλεγόταν, ο Ν.Γκ. απουσίαζε από τα γεγονότα(διάβαζε ή κάτι τέτοιο...).
Που πάει να πει είχε την ελευθερία της επιλογής, και την έκανε.
Μονάχα που η επιλογή του του γέννησε και την αυταπάτη πως την ιστορία την γράφουν μόνο όσοι δημοσιεύουν ετήσιες εκθέσεις για την πορεία της οικονομίας, ποτέ οι από κάτω.
Γι' αυτό λάτρεψα το συγκεκριμένο τέλος της ιστορίας μας.
Nice comment EgOn.
(και έτσι το βάζω γιατί ήταν η ταφόπλακα του αρχιτραπεζίτη, το κεντρκό άρθρο της αγαπημένης του εφημερίδας, της Καθημερινής, στις 08/04/08, που του έδειξε το δρόμο για το ταμείο ανεργίας)
Η αξιοπιστία σε αμφισβήτηση
Ο διάλογος γενικώς είναι χρήσιμος. Ακόμη κι όταν είναι ακατανόητος, όπως η τριμερής συνάντηση που επιδιώκει με τους απεργούς της Τραπέζης της Ελλάδος, ερήμην του υπουργείου Απασχόλησης, ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης. Και είναι ακατανόητος, διότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο έχει ψηφιστεί και είναι πλέον αδιαπραγμάτευτος νόμος του κράτους.
Οι Ελληνες πολίτες και το Χρηματιστήριο υπήρξαν τα θύματα της σύγκρουσης των συντεχνιών με την κυβέρνηση για το ασφαλιστικό. Εμειναν σε πολλές περιπτώσεις χωρίς χρήματα εξαιτίας των συνεχιζόμενων απεργιών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η χώρα μας χάθηκε από τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη για κάποιες μέρες. Τελικά το νομοσχέδιο πέρασε ύστερα από προτάσεις μομφής και ανεδαφικά αιτήματα για δημοψήφισμα.
Θα είναι κρίμα, λοιπόν, μία εβδομάδα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου να αρχίσει η συζήτηση για ξήλωμα της μεταρρύθμισης. Δεν είναι απλώς θέμα λογικής, είναι κυρίως θέμα αξιοπιστίας. Οχι μόνο του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, αλλά ολόκληρης της κυβέρνησης.
Post a Comment