Ο στρατός κατασκηνώνει.
Και το blog αργεί.
Εδώ και μια βδομάδα, και για ακόμα μία, τα περισσότερα στρατόπεδα της παραμεθορίου στήνουν σκηνές στο ύπαιθρο και «ασκούνται». Εντάξει, μην φανταστεί κανείς καμιά τρελή άσκηση, απλώς μαθήματα επιβίωσης στη φύση με πολλά κουνούπια και τρελή υγρασία το βράδυ. Όλοι υποφέρουν.
«Όλοι»;
Όχι ακριβώς. Και όχι το ίδιο.
«Όλοι» δεν υποφέρουν το ίδιο από το φάσμα της πείνας που ζώνει ξανά τον πλανήτη. Ο στρατός είναι η μικρογραφία αυτής της εικόνας.
Στον πλανήτη, υπάρχει μια ήπειρος που λέγεται Αφρική. Το ίδιο και στα σκηνάκια του ελληνικού στρατού.
Πάντα με εντυπωσίαζε αυτή η εικόνα από τον δορυφόρο που δείχνει το φως που φέγγει ο πλανήτης Γη, όπως φαίνεται από ψηλά. Το φως στα κέντρα του Δυτικού κόσμου είναι τόσο χτυπητό μπροστά στο σκοτάδι ολόκληρων ηπείρων.
Στα σκηνάκια, οι φαντάροι έχουν τις σκηνές τους, μόνο που είναι μικρότερες και πιο άβολες από αυτές των στελεχών. Για να το πω κομψά, στη σκηνή μου χωράνε τσίμα τσίμα 2 άτομα και τα συμπράγκαλά τους, ενώ στη σκηνή των στελεχών παίζεις μπάσκετ.
Οι σκηνές των φαντάρων δεν έχουν ρεύμα. Το βράδυ τις ζώνει το σκοτάδι. Με ζήλεια κοιτάμε το φως που ξεχειλίζει σπάταλα από τις σκηνές των ΕΠΟΠ και των δόκιμων που παίζουν τάβλι και ξερή (τα παίγνια απαγορεύονται για τους φαντάρους).
Οι ασκήσεις είναι υποχρεωτικές για τους φαντάρους, αλλά προαιρετικές για τα στελέχη (με το λογικό επιχείρημα ότι τα στελέχη έχουν ξανακάνει τα μαθήματα). Βεβαίως κανένας φαντάρος δεν δικαιούται να υπενθυμίσει ότι τα ίδια ακριβώς «μαθήματα» έχουμε κάνει στα κέντρα εκπαιδεύσεως. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε απειθαρχία.
Κάθε πρωί, οι φαντάροι πρέπει να τακτοποιήσουν τις σκηνές τους, που γίνονται αντικείμενο επιθεώρησης. Οι κουβέρτες πρέπει να είναι τεντωμένες, οι φάκελοι καθώς πρέπει – το γεγονός ότι οι κουβέρτες σε κλειστό χώρο το καλοκαίρι ανεβάζουν τη θερμοκρασία της σκηνής κατά 2-3 βαθμούς δεν αποτελεί λογικό επιχείρημα. Όλα τα προσωπικά αντικείμενα πρέπει να είναι μέσα στους σάκους, τα παπούτσια και οι παντόφλες το ίδιο. Οι αρβύλες πρέπει να είναι γυαλισμένες. Το γεγονός ότι η σκόνη και το χώμα είναι παντού δεν σημαίνει κάποια αλλαγή.
Οι περισσότερες σκηνές των φαντάρων είναι – από ειρωνεία – στημένες δίπλα στην ηλεκτρική γεννήτρια, που χαλάει τον κόσμο πρωί βράδυ με τον θόρυβό της. Ακούμε την παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά δεν μπορούμε να το αγγίξουμε.
Έτσι, στον καταυλισμό μας, υπάρχει μια κρυφή, αγεωγράφητη Αφρική. Έτσι λέγεται ο τόπος που οι κάτοικοί του βλέπουν τα δικαιώματά τους να περνάνε δίπλα τους, αλλά γνωρίζουν καλά τι θα πει υποχρεώσεις.
Από την ιδρωμένη αυτή ήπειρο, σας χαιρετώ.
Σβέικ.
1 comment:
Οποιος εχει κανει θητεια,ακριβως τις ιδιες αναμνησεις εχει για αυτην,με ελαφρες παραλλαγες αν υπηρετησε στο ναυτικο η στην αεροπορια,διαχρονικα τα ιδια και απαραλλακτα ζορια.Ακομα κι αν ενας εκανε θητεια σε πολεμικο καραβι,ευκολα καταλαβαινει τι τραβαει και ο στρατος ξηρας.Παντου τα ιδια ειναι,μονο οι στολες διαφερουν.Καλο κουραγιο και καλο υπολοιπο,α ρε αθανατη Ελλαδα με τα στρατα σου............Ασε που ακουσα οτι οι στρατηγαρες του ΓΕΣ για να κουκουλωνουν τα περιστατικα θερμοπληξιας των φανταρων στις ασκησεις,τα παρουσιαζουν ως .... ιωσεις.Μη τους κραξουν και τα καναλια που βγαζουν τον κοσμο στους καυσωνες να τρεχει πανω-κατω για να γουσταρει ο στρατηγος/ταξιαρχος/υπουργος.Υπουργος ειπα και θυμηθηκα οτι ο υπουργος που κουμανταρει τα του στρατευματος ηταν προεδρος της ΟΝΝΕΔ και μαλιστα με εναν απο τους παλιους του υφυπουργους,πρωην προεδρο της ΟΝΝΕΔ και αυτον,ειχαν ομηρικους καυγαδες μεταξυ τους και μεγα πολιτικο μισος κεινα τα παναρχαια χρονια κει στην ΟΝΝΕΔ.
Post a Comment